یک مرد خوب!

منبع: HBR

   
    ساعت 7:01 صبح. در حال رانندگی
    وای باز هم افتادم توی ترافیک. خوشحالم که این روزها لری قبل از 11 صبح نمی رسد. فکر می کنم قبل از جلسه دو نفره مان بتوانم کلی کار انجام دهم به شرطی که لیزا محاسبات اداره اروپا را دیروز به اتمام رسانده باشد.
    به محض اینکه او اعداد را بدهد، می توانیم مورد را به اتمام برسانیم. وقتی برنامه توسعه پیشنهادی را به لری نشان دهم، مطمئنا خوشش می آید و می گوید من حرف ندارم. شاید هم بالاخره بگوید که حاضر است مرا مدیر عامل کند.
    بیچاره شیلا، امروز صبح به نظر حالش خوب نمی رسید. «امی» دیشب سرفه می کرد. امیدوارم دوباره سرما نخورد، نمی خواهم شیلاجمعه مریض باشد. در رستوران میز رزرو کرده ایم. باورم نمی شود پانزده سال است ازدواج کرده ایم. نمی توانم صبر کنم تا او گردنبند الماسی که برایش خریده ام را ببیند.
    وای به نظر می رسد امروز اینجا به پارکینگ تبدیل شده است. شاید لیزا همین الان هم رسیده باشد. بهتر است همین الان چند تا زنگ بزنم.
    
    ساعت7:14 صبح
    {به لیزا زنگ می زند} «سلام لیزا، منم، پاول. می خواستم دو تا نکته را بگویم. اول اینکه حال مادرت چطور است؟ دیشب شب خوبی داشت؟ ... اوه، وای... از شنیدنش متاسفم. خواهش می کنم به او بگویی که من و شیلابرایش دعا می کنیم. نکته دوم اینکه می خواستم ببینم اعداد را حاضر کردی؟ امروز برای جلسه 1:30 می خواهمشان. وای؟ دکترش ساعت چند است؟... نه نگران نباش، کاری که لازم است را بکن، من راهی برای به دست آوردن اعداد پیدا می کنم. خواهش می کنم زمانی که راه افتادی که به شرکت بیایی به من زنگ بزن.»
    لعنتی. برنامه صبحم به هم ریخت. حالاباید سعی کنم قبل از جلسه خودم اعداد را به دست بیاورم.
    نمی توانم حتی تصور کنم که نگهداری از یک مادر مریض چقدر سخت باید باشد، ولی لیزا واقعا تمرکزش را از دست داده است. او یک مدیر عملیات عالی بود، ولی الان تنها به مادر مریضش فکر می کند. کار در زندگی او یک اولویت بود، ولی الان... می دانم که او سازمان دانر را به اندازه خودم دوست دارد. همیشه هم می گوید که چقدر فضای کاری از ده سال پیش که من به سازمان آمدم بهتر شده است.
    این همه مدت؟ اولین باری که لری در مورد سازمان دانر گفت را به خوبی به یاد دارم. یادم می آید که تغییر دادن شغلم به نظرم دیوانه وار ترین کار ممکن بود، ولی او آنقدر اصرار کرد که قبول کردم و او راست هم می گفت. کار ما بالاو پایین های خودش را داشته است، ولی همیشه هم عالی بوده است.
    مسلما زمان بازنشستگی لری رسیده است. فکر می کنم که می خواهد مرا مدیر عامل کند. جورج هم امیدوار است که مدیر عامل باشد، ولی فکر می کنم که با گزارش دادن به من مشکلی نداشته باشد.
    جورج در دو سال اخیر زیر دست لری خوب کار کرده است. او از ارتقایش به سمت معاونت از شادی داشت بال در می آورد. در مورد کارهای فنی حرف ندارد، ولی در زمینه ارتباط با مشتریان باید تجربه بیشتری کسب کند. همیشه با لری بگومگو دارد، تعجب می کنم که لری از دستش عصبانی نمی شود.
    ولی وقتی حرف به کارکنان می رسد، لری می تواند خیلی سنگ دل باشد. او می گوید که لیزا اواخر خوب کارنمی کند و حتی پیشنهاد می کند که او را اخراج کنم، ولی لیزا را اخراج کنم؟ حتی به آن فکر هم نمی توانم بکنم، چه برسد بخواهم به خودش بگویم. لیزا همیشه دست راست من بوده است. او فکرم را قبل از اینکه کاری بکنم می خواند. مسلما جیم یا آندرا می توانند نقش او را به عهده بگیرند، ولی چیز های زیادی را باید یاد بگیرند. یادم باشد با لیزا در مورد کم کردن فشار کاری اش صحبت کنم یا شاید حتی بهتر باشد برای مدتی مرخصی بگیرد که با خیال راحت به مادرش برسد. من واقعا می خواهم لیزای قبلی برگردد.
    
      ساعت 7:38
    وای، اگر بدوم از این ماشین تندتر می روم. یادم است چه روز های خوبی که با لری می رفتیم، می دویدیم و درباره آینده صحبت می کردیم. به عنوان یک پیر مرد، خیلی خوب می دوید. تا سه سال پیش که یک حمله قلبی داشت. باورم نمی شد وقتی گفت که می خواهد دوباره شروع به دویدن کند و توی ماه آوریل در مسابقات ماراتون بوستون شرکت کند. خواهش می کنم لری، به همان گلف و قایقرانی اکتفا کن.
    فکر می کنم برای او سروکار داشتن با استراتژی ها و اعداد لذت بخش باشد. کلی کار آماده سازی انجام داده ایم، ولی دیگر آماده ایم. به محض اینکه چراغ سبز را بدهد، می توانیم شروع کنیم. فکر می کردم که خودش بیشتر از اینها بخواهد درگیر کار شود، ولی نشد. شاید این هم شیوه او برای کنار کشیدن است.
    ولی سوال این است که چه نظری می دهد؟ فکر می کنم که او از اینکه می تواند به گلف برسد، خوشحال می شود و اینکه به ریاست هیات مدیره اکتفا کند، به او کمک می کند که در عین اینکه کنترل کارها را به دست دارد، از فعالیت های روزمره دور بماند.    
    7:51 صبح
    ترافیک از این بدتر هم می شود؟ بهتر است به جاستین زنگ بزنم، ببینم از آن پیام عجیب که برایم گذاشته بود، چه منظوری داشت. «سلام جاستین، تو هم به «راندی روز» بگو. این کار تو است. البته من فکر می کنم قضیه با مذاکره حل می شود. به آنها یاد آوری کن که در سال چقدر کار برای آنها تولید می کنیم. به من هم نتیجه را خبر بده.»
    باورم نمی شود. باز هم مشکل؟ باورم نمی شود که آنها می خواهند از ما سوء استفاده کنند. البته جاستین هم حق دارد. قراردادی که لیزا ایجاد کرده است، در این مورد کمی مبهم است. ولی خوب باز هم ما سالانه اندازه دو میلیون دلار برای آنها ایجاد در آمد می کنیم. ولی فکر می کنم که راندی آدم خوبی است و برای ما کلی کار تا حالاکرده است. حالاتنها به خاطر یک صورت حساب رابطه مان را با آنها قطع کنیم، زیاد عاقلانه به نظر نمی رسد.
   8:08 صبح
    {تماس با شیلا} «سلام عزیزم. حالت بهتر است؟ شاید بهتر باشد بعد از رفتن بچه ها کمی بخوابی. باشه، گوشی را به کوین بده... سلام کوین. امیدوارم امتحانت را خوب بدهی. آره شب با هم بیس بال تمرین می کنیم.... آره من همه وسایل لازم را دارم.... نه فکر نمی کنم تامی برای انداختن توپ مناسب باشد. او دونده خوبی است.... خوب گوشی را بده به امی، آها مامان کارم دارد؟ باشه پس گوشی را بده به مامان...جانم؟ اوه نه من نمی توانم لباس ها را از خشک شویی بردارم. ده دقیقه پیش از جلوی آن رد شدم.... باشه، پس به امی سلام برسان. خداحافظ.»
    یادم باشد با پدر تامی در مورد اینکه چرا به او اجازه نمی دهم توپ را پرتاب کند حرف بزنم. او باید بداند که بچه اش به عنوان توپ انداز زیاد استعداد ندارد.   
    8:16 صبح
    استادیوم آنجاست. چه روزهای خوبی با دیدن بازی های بیس بال با بابا داشتم. عالی بود، خانوادگی برای دیدن بازی ها می رفتیم. برای بابا و مامان تعادل برقرار کردن کار و خانه خیلی سخت بود، ولی کارشان حرف نداشت. آنها مدل های عالی برای من بودند. من و گریسی همیشه بعد از مدرسه به کارخانه می رفتیم. همیشه شلوغ بود و کار گروهی کارکنان حرف نداشت. همه کارکنان احساس مالکیت می کردند و مسوولیت پذیریشان حرف نداشت. فرمول پدر و مادر هنوز هم عالی است. اینکه با همه، کارکنان، مشتریان، فروشندگان و ... با احترام و همدردی برخورد کن و مطمئن باش با وفاداری و بهره وری جوابت را می دهند. چقدر با من صبور بودند، وقتی تغییر رشته می دادم و آخر که مدرک MBA گرفتم، چقدر خوشحال شدند.
    وقتی مدیر عامل شدم، به همه دنیا نشان می دهم که دانر به کجا که نمی تواند برود. یادم باشد برای یکی از بازی های فصل بلیت بگیرم و مدیران سازمان و خانواده ام را ببرم. می خواهم این کار را در خانواده خودم هم به رسم تبدیل کنم.  
    8:22 صبح
    دیوانگی است. بیشتر از یک ساعت در ترافیک بودم. یادم باشد به لیزا بگویم که دنبال دفتری در آن سمت شهر باشد. به این ترتیب زمان کمتری در رفت وآمد تلف می کنیم و فضای بیشتری هم خواهیم داشت. به لری هم این را بگویم خوب است.
    10:52 صبح در شرکت
    {مشغول حرف زدن با تلفن} «آره جورج، تو راست می گویی. کایاگان به ما نیاز دارد. ولی فکر نمی کنم آنقدر ها هم قدرت داشته باشیم که تو فکر می کنی. آنها واقعا به قیمت حساسند. اگر ما قیمت مان را کم نکنیم و آنها سراغ دیوالد بروند، بد می شود. آنها تا حالاهم چند قرارداد را با قیمت های پایینی که پیشنهاد داده اند گرفته اند. ما نمی توانیم الان در بیوتک ضعیف به نظر برسیم. شاید بهتر باشد با قیمت پایین وارد شویم و بعد قیمت را دوباره بالاببریم. باشه پس من فکر می کنم و بهت خبر می دهم.»
    این جورج هم گاهی مغرور می شود ها. باورم نمی شود کل قرار داد را به قیمتی معادل 60 درصد قیمت ما می خواهند. نمی دانم سعی دارند ببینند ما تا کجا کوتاه می آییم یا اینکه آنها قیمت دستشان نیست؟ من نمی خواهم در حال حاضر این کار را از دست بدهم.
    جورج فکر می کند که آنها در نهایت قرارداد را با خودمان می بندند. رویکرد او مانند لری است. مطمئنم اگر لری بود، با شنیدن قیمت آنها می گفت: «نه آقا، ما با این قیمت کار نمی کنیم» ولی این رویکرد تنها گاهی جواب می دهد.
    یادم باشد ببینم سایر سازمان های بیوتک با چه قیمتی قرارداد بسته اند و اعداد را به کایاگان بدهم.
    
        1:12 ظهر دفتر پاول
    خوب، عدد های لیزا توی کدام پوشه است؟ آها این است و از لین بخواهم از لیزا بپرسد آیا این اعداد دقیق هستند یا خیر. شاید لین فرد مناسبی برای جانشینی لیزا باشد. هم تیز است و هم حواس جمع. خوب همه چیز را که پرینت کردم. جلسه توی کدام اتاق بود؟
    
        4:12
    باورم نمی شود که من و لری این همه وقت این همه اختلاف داشتیم؛ در حالی که فکر می کردم با هم موافقیم. یعنی چی که من باید خودم را جمع و جور کنم؟ این یعنی چی؟ «من تو را به عنوان نفر دوم در ذهن دارم؟» و بدتر از همه اینکه او می خواهد به جورج فکر کند؟ اینجا چه خبر است؟
    5:24
    پاول خودت را جمع و جور کن. حالالری فکر نمی کند که تو مناسب این کاری. ولی بدیهی است که من بهتر از جورج می توانم این کار را انجام دهم. شاید دلیلش قرارداد هایی است که جورج اواخر بسته است؛ ولی من کل کار را می شناسم. او تنها دو سال در سازمان بوده است. شاید به این دلیل است که جورج اواخر زیاد
    دور و بر لری بوده است. او نمی تواند توانایی های مرا زیر سوال ببرد. مشتریان و فروشندگان عاشق من هستند. من توانایی هایم را بارها نشان داده ام. یعنی چی که من باید سخت گیرتر باشم.
    به آدم بی اهمیتی مانند جورج تبدیل شوم؟ می توانم این کار را بکنم؟ می خواهم؟ اینجا هنوز جای من است؟
    سوال: پاول برای گرفتن شغل چکار باید بکند؟